සින්ඩරෙල්ලා

මගේ ඡීවිතයේ

ආදරය වන්නට

නුඹ එනවාද

ස්වයංවරයට

සින්ඩරෙල්ලා

                       

හුස්ම ගන්න නුබ ආයෙත්

පන ගැහෙන

මගේ හුස්ම

පිබිමි මම

නුබේ දෙතොලට

ආයෙත් හිනා වෙනවානම්

පෙරදා මෙන්

නූපන් පුතුට

බොද වුන නියෝන් එළි යට

මා හෙව්වා ඡීවිතය

උ‍ඹේ තාත්තගෙන්,

හරි අපූරැවට මං දැක්කා

කළු කරපු වීදුරැ අතරින්

කොළඹ ලස්සන,

මං මැව්වා මුදු හීන

තෙතබරිත ඇදුම් පිටින්ම

හීතලව ගිය

මගේ හිත

සැනෙකින් උණුසුම් වී ගියා

උඹේ ම ලේ දුවන ඒ පපුව මත දී,

පුතේ මට උඹව දුන්නා

තියාගන්නම

උඹේ තාත්තගෙන් මං හෙව්ව ආදරේට

ආදරය

මටත් හොරෙන් නුඹ ව හොයන මගේ දෙනෙත්

මට නොදැනෙන්න

මා විමසන නු‍‍ඹේ නෙත්

අදත්,

මගකදී පැටළුනා

නුඹේ නෙත් කැළුම් අබියස

ලැඡ්ඡාවෙන් අහක බැලූ

මගේ නෙත්,

අපිට හොරෙන් දොඩමළුවන

අපේ නෙත්

මට නොතේරෙන

නුඹේ දෙනෙත් මට පවසන රහසද

ආදරය

        

සෙනෙහෙබර පැතුම නුඹ

දෙනෙත් පිරැන  හසරැල් අතර

මගේ සිහින සිත්තමි කල

නුඹේ සෙනෙහස් කවිය

අනන්තය  තෙක්

ඇවිද ගිය හීනයක

මගේ උත්තරීතර ප්‍රේමයේ

සෙනෙහෙබර පැතුම නුඹ

සද එළිය ඇති රැයක

මගේ දෑස් මත

නුඹේ දෑස් තබා

කෙදිරෑ නුඹේ ආදරය

දෙවෙන්දරෝ සං ට ආදරයෙන්

දෙවෙන්දරෝ සං ට ආදරයෙන්,

සකුරා මල් පලස් යටින්

සකේ බොන්න යන්න

නුඔත් එක්ක

හීන මවමි මං

කෝපි හල ළග බංකුවේ

තුරැළු වී පෙම් බස් දොඩන්නට

නුඔ එන්න

හැම කබොකි රැගුම් හලකම

දුක්බර කතාවක් රැගුවත්

අපේ කතාව

දුකක් නොවන්නට

මළවුන්ගේ අවුරැදු දා

නුඔ එනකන් මග බලමි

මං නුඹේ නොරිකෝ සං

             

ජීවිතය

නා නා පුකාර රටා මවන

පංච විධි රස අතර

අතරමං වුන ලෝකයක

මම සොයමි ජීවිතය

හැල්මෙ දුවන මිනිසුන් අතරේ

හති වැටෙනකම් දුව ගොස්

මමත්

සොයාගතිමි

නොසෙල්වී මිට මොලවාගතිමි

අහෝ !!!

ඇගිලි අතරින් ගිලිහී වැටුනි

මටත් නොදැනීම

ජීවිතය

                                 

නුඹ කදුළක් නමි

ඔයා අහස වගේ

මට තරැවක් වත් වෙන්න බැරි

ඔයා හුළග වගේ

මගේ සුසුමි එක්ක විතරක්

සංවාදයේ යෙදෙන

නුඹ කදුළක් නමි

මම ඇහිපිල්ලමක් යට තියා                           

නුඹ ව රැක ගනිමි

නුඹ සරා සද නමි

වළාකුළක් වෙලා

නුඹ ළග හිදිමි

ඔයා මගේ නෙවෙයි

කවදාවත්ම

ඒත් මට ආදරේ කරන්න තියෙන අයිතිය

අහිමි කරන්න එපා

                 

නුබෙ ආදරය

මුකුළිතව වු වසන්තයේ

නුබ සෙනේ මකරන්ද

විදගතිමි නොදොඩාම

ඇහි පිල්ලමක්වත් නොගසාම

තුරුළු වී නුබේ පපු පහසට

විද ගතිමි ආදරය

දසන්තය පුර විහිදෙන

සිනා හඩ

මසිත මුසපත් කරන

නුබෙ ආදරය,

දගකාර හීනයකි

මා මැව්ව නුබ එක්ක

අපි ගැන,

මල් පිපුන වසන්තයකි

තරු පිරුන අහසකි

මගේ ජිවිතය

දඟකාරකම් පාන

නුබ ළඟදි

නුබේ සිත අතැ’ර

මගේ සංතුෂ්ටියේ මෙන්ම 

විඩාබර වේඳනාවේඳ

අයිතිකරුවා  නුඹ ය

ඉතිං

මම 

නුබේ සිත අතැ’ර

වෙන හිතක් ළග

හිනාවීම  කෙසේවෙතත්

අඩන්නේවත් කෙළෙසක

නුඔ ම පතා මම එන්න ඇති

ගව් සුවහස් ගව් පියමැන

කල්ප සියයක් පෙරැමි පුරාගෙන

නුඔ ම පතා මම එන්න ඇති

උපදින උපදින හැම අත්භවයෙම

මගෙම වෙලා නුඔ ඉන්න ඇති

අතොරක් නොමැතිව

දොඩමළුවන නුඔ සමගින්

මගෙ දෑගිළි පැටලෙන්න ඇති

නෙත් කදුළින් පිරෙන හැම විටම

නුඔ දෑතින් පිසලන්න ඇති

උණුසුම සොයා නුඔ පපුතුරේ

මම සැතපී සැනසෙන්න ඇති

සසර පුරා හැම අත්භවයෙම

මා සමගින් නුඔ සිටිනු ඇති

                           

ප්‍රේමය

                      
නුබේ

සෙනෙහස් දෙවොල අභියස

මම

ආදරයේ භාවනාව වඩමි

නුබේ නෙතු

මගේ නෙතු

සමග

සමාධි ගත වූ මොහොතක

මම දකිමි

ප්‍රේමයේ

උත්තරීතර වූ පිළිරුව

නුබේ දෙනෙතින්

දේවතා එළියක්ව

දේවතා එළියක්ව

නුබ වැඩිය දා

මගේ හිත වෙත

නුබේ මනමාල ඇස් අතර

දගකාර නුබේ හිත ළග

මගේ හිත නැවතිලා............

පෙම් පාට හිනා ඉතිරිච්ච

ඔය හිත ළග 

මම නවතින්නම් හැමදාම

ආදරෙන්

                       

මගේ හිත

Format  කරලා

Restart කරපු

මගේ හිත

අදත්

ඔයා ලගදි

Stuck වෙනවා

                   

අපි ආයෙත් කතා කරමු

                                     

වසන්තයේ සුළං රැල්ලට

මැලවුණු ගස් වැල්

හිනා වෙයි අළුත් වී

රතු පාටට පිපුන 

එරබදු මල් නොදැක්කට

බක්මහ දීගෙට

හිරු කුමරා

ඇගිලි ගනිද්දී

මග හැරුණ හිනා මල්

ලජ්ජාවෙන් වගේ

මුකුළිත වෙලා

කියන්න

ඔයා දැක්කද ?

ඒ මුණු වල තියෙන

මනමාලකම

සිතිජ ඉමෙන් එහා

ඇවිද ගිහින්

නෑදෑකම් අලුත් කර ගන්න

ඔයත්  එනව නම්

මමත්  එන්නම්

අපි ආයෙත්

එදා වගේ කතා කරමු 

                                                       

නුබට ආදරයෙන්

                                                

මනමාල වූ

නුබේ සිත ලගදි

ආදරයෙන් 

මල්වර වූ

මගේ සිත,

ආදරණීයව

හීන එකතු කරාපු

අපේ හිත්,

බවාග්‍රය තෙක්

එක්ව යන්න

සපත වූ 

නුබයි මමයි,

නුබේ ළග 

ආදරය විදින 

නුබට ආදරයෙන්

පුදමි මම 

මගේ ආදරය

                                                  

නුබ අහස වුනේ ඇයි

20 වන කොටස

අවසාන කොටස

අප්පච්චි කියපු විදියට අහස්ගෙන්  මම  එයාගේ උපන් වෙලාව ඉල්ල ගත්තා. අහස්  මට  පොරොන්දු වුණා දවසක් මාව බලලා යන්න එනවා කියලත්. අහස් එහෙම පොරොන්දු වුනාට අන්තිමට අහස්ව බලන්න යන්න වුනේ මට.එත් වෙනදා වගේ හිනාවෙන එයාගේ බොර පාට ඇස් අද පියවිලා තිබුණා. මෙච්චර අඩන්න කදුළු කොහෙන් එනවද කියලා හිතෙන තරමට මම ඇඩුවා. ආයිත් අහස් මගේ ළගට එන්නෙ නැහැ කියලා හිතෙන කොට මටත් අහස් ළගටම යන්න හිතෙනවා, එත් මම වෙනුවෙන්  ජිවත් වෙන අම්මයි, අප්පච්චි වගේම කවදා හරි මේ ලෝකෙට එන ජිවිතයක් වෙනුවෙන් මම ජිවත් වෙන්න ඕනා නිසා, මම ඒ සිතුවිල්ල සිතුවිල්ලක්ම විතරක් කරා.

“පුද්ගලික ප්‍රශ්නයක් හේතුවෙන් ඇප මත නිදහස්ව සිටින අහස් ශෙහංස සමරවීර  නන්නාදුනන  තුවක්කු කරුවෙකුගේ වෙඩි පහරින් මිය ගොස් ඇත” වෙනදා වගේම අහස් ගැන මේ දෙයත් දැන ගත්තෙ ප්‍රවෘත්ති බලන කොට.මේ ලෝකේ මට කියලා තියෙන වටිනාම වස්තු ගොඩක් නැහැ ඒ තියෙන ඒවායින් වටිනාම දේ මගේ අහස්, ඈත  අහසෙ නිල් පාට තරුවක් වෙලා යන්න ගියා.

                                  

ජිවිතේ නවතින්නෙ නැතුව ඔහේ ගලාගෙන ගියා. මමත් ජිවත් වෙන්න ඕන නිසා ජිවත් වුණා. පස්සෙ මම ම හිත හදා ගත්තා අහස් මට මේ ලෝකෙ ඉතුරු කරලා ගිය ආදරයේ තිළිණය අපේ දුව ආශින්සනා වෙනුවෙන් හිනාවෙන්න.                      

 “මගේ ආදරේ එදා මුලින්ම කැම්පස් එකේදී ඔයාව දැකපු දවෙසේ වගේමයි, කිසිම වෙනසක් නැහැ චම්ස්. මට සමාවෙන්න මට ඔයාව රවට්ටන්න ඕන වුනේ නම් නැහැ.සමහරවිට අපි ආයෙත් මුණ නොගසේවි.එහෙම වුනොත් අපි වෙනුවට ඔයා අපේ දුව ආශින්සනා ව බලා ගන්න. එයාට කවදා හරි කියන්න මම එයාට ඔයාට තරම්ම ගොඩක් ආදරෙයි කිව්වා කියල. “ මාස ගානක් ගීහිල්ලා මේල් චෙක් කරාම තමයි මම දැක්කෙ අහස් මට එවලා තියෙන මේල් එක. එතකොටත් අහස් අපිව දාල ගිහිල්ලා.             

             

                            “දුවේ ඔහොම තමයි මට ඔයාගේ අප්පච්චිව හම්බ වෙලා අතර මගදී අත ඇරුනේ” ඔනායා අවූරුදු විස්සකට පස්සෙ එයාගෙයි අහස්ගෙයි දුව ආශින්සනා දිහා බලාගෙන දුවට දැන ගන්න ඕන වුන හැම දේම කිව්වා.

                             “අම්මා............”

                             “ඔව් දුව”

                             “අප්පච්චිට කව්ද වෙඩි තිබ්බේ ?”

                             “දන්නෙ නෑ දුවේ ඒ කාලේදීම ඒ ගැන හොයන ඒවා නතර වෙන්න ඇති”

                             “හ්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්..................” ආශින්සනා දිගු සුසුමක් වා තලයට  මුසු කරේ කෙදිනකවත් හැබැහින් දැක නැති වුවත් තමන්ට පිය සෙනෙහස දැනුන නිසා.

                             “සීයා අප්පච්චි පුදුමයි නේද අම්මා. කවදාවත් අම්මට වුන කිසිම දෙකට බැන්නෙවත් ගැහුවෙවත් නැහැ නේ?”දිගු නිහඩතාවයකින් පසු ආශින්සනා කටහඩ අවදි කරා.

                             “අප්පච්චි කෙනෙක් කියන්නෙ එහෙම කෙනෙක්ට තමයි දුවේ.”

                             “මටත් අප්පච්චි හිටියා නම්” ආශින්සනා ඈත අහස දිහා බලාගෙන කිව්වා.

                             “මට සමාවෙන්න දුවේ” ඔනායා ට ප්‍රථම වතාවට සිදු වූ දේ වල බරපතල දැනෙන්නට විය.

                             “ඔයා හෙට ඉදන් මගෙන් ඈතට යාවි. මම මගේ අම්මටයි, අප්පච්චිටයි  දුන්න දුක කවදාවත් ඔයා ඔයාගේ අම්මට නම් දෙන්න එපා දුවේ............ මේ ලෝකේ ඔයා නොදන්න දේවල් ගොඩක් තියෙනවා. ඒ හැම දේම හොයන්න යන්න එපා. හොයන්න ඕනා කියල හිතුන කෙනෙක්ගෙ දේවල් හොයන්නෙ නැතුව ඉන්නත් එපා. ඔයාව මම කවදාවත් නීති දාල හැදුවේ නැහැ. මට ඉස්සරහටත් එහම කරන්න ඕනා නැහැ.මම ඔයාගේ වයසේ ඉන්නකොට වඩා , ඔයාට දැන් මේ සමාජෙ ගැන ටිකක් හරි තේරෙනවනේ? එත් ලැබෙන නිදහස ඇතුලේ අසීමිතව ඉඩ හොයන්න එපා, හැම වෙලාවෙම සීමාවක් තියා ගන්න දුවේ. එහෙම නොවුනොත් කවදා හරි ඔයාගේ අම්මට වගේ ඔයාටත් ජිවිත කාලෙම විදවන්න වෙයි.“ ඔනායාට එදා තමන්ගේ අප්පච්චිට දැනුන හැගීම, බය තමන්ගේ දුව වෙනුවෙන් ඇති වුන නිසා ආශින්සනා ට කිව්වා.

                              “අම්මා  ඔයා අප්පච්චි එක්ක කෙන්තියෙන්ද කතා කරන්නෙ?”

                               “ඔයාට ලස්සන නිල් පාට ඇස් නැතුවට, ඔයාගේ අප්පච්චිගෙ වගේ බොර පාටට දිලිසෙන ලස්සන ඇස් වලින් මම ඔයාගේ අප්පච්චි දකිනවා දුවේ.ඔයාගේ අප්පච්චිට අදත් මම ඔයාට වඩා ආදරේ කරනවා. මේ ආදරේ කවදාවත් ඉවරයක් වෙන් නෑ “ ඔනායා කදුළු අතරින් සිනාසෙන ගමන් ආශින්සනා ව තුරුල් කරගෙන කිව්වා.

                                                               ආයෙමත් හමු නොවේවි මේ අහස යටදී........................