අනේ කාළය....................

ඔහුගේ ඇසු පතුළටම කිමිදී කියවන්නට

ඉදහිට මට රවන ඔහුගේ මුව මත

තරහවක් තවරන්න

ඔච්චමට හිනා වී

මට කියන කතා අහන්නට

ඔහුගේ ආදරෙන් මුසපත්ව සිනාසෙන්නට

නෙත් පුරා ඔහු දැකගන්නට

අනේ කාළය....................

නුඔට හැකිනම් පවනට බදු වේගයෙන් යන්නට

මා දමා තනිව ගියේ කිම

සොයම් මම

අදත්………..

එදා

මුහුදු රළ අතර

සැගව ගිය

නුඔව,

රළ පෙල ඉකි බිදින

හඩ දිගේ,

නැගී බිදෙන

පෙන බුබුලකට කියමි

මගේ ආදරේ අවනඩුව,

අහන්න මගේ

සදාතනික පෙම්වතානණි,

මා දමා තනිව ගියේ කිම

නුඔ රළ පෙල සමග හාදව

             

නුඹ එනවද මාත් එක්ක

හීන ගහන මද්හනක

සීතළ වැහි ඇති හවසක

ඇවිද යන්න අනන්තයට

නුඹ එනවද මාත් එක්ක

දහදිය වෑහෙන හවසක

දොඩමලුව හිනැහීගෙන

කතා ගොතන්නට

නුඹ එනවද මාත් එක්ක

සුළැගිලි අපෙ පටලවාන

මිරිගු සයුර තරනය කොට

අව් රස්නෙට පිච්චීගෙන

ජීවිතයේ ඇවිද යන්න

නුඹ එනවද මාත් එක්ක

පෙම් කරමි මම ආදරෙන්

නුඹේ බාහුවට මුව තබා

නාස්පුඩු වලට දැනෙන

නුඹේ ආදරණීය සුවද

විදිමි මම ආදරෙන්,

කොයි කාටවත් නොදැනුන

ආත්මීය බන්ධනයක සුවදට

පෙම් කරමි මම ආදරෙන්

                      

මගේ නෙවුනට කම් නැති

කෝඩු පොද වැහි

වැටෙන රෑකදි

ළගින් ඉන්නට පැතු පැතුමන්

තාම ඇතිවද නුඹෙ හිත ළග,

කූඩු වෙන්නට හිතන් බෝකල්

දුටුව පෙම් හීනේ

කවුරැද දැන් ළගින් ඉන්නේ

නුඹේ කැදැල්ලේ අම්මා වෙලා................

විසිකෙරැවාද නුඹ

ඒ හීන මල් වෙන හිතක් ළග

නැවතුන දා

නුඹේ හිතටත් දැන් පාඑ නැතුවැති

නුඹත් දැන් සතුටින් නම්

මගේ නෙවුනට කම් නැති..........

                                        

මගේ ආදරය නුඹය

සැදෑ අහස යට

මනමාලකමින් රටා මැවු

ආදරය නුඹය,

ඉස්පාසුවක් නැති දගකාරකමින්

මසිතට ආදරය ගෙනා

ප්‍රේමවන්තයා නුඹය,

නෙත් ඉසිඹුලන ඇසිල්ලක

හිත සිම්බ

ආදරය නුඹය,

අහසින් එහා අනන්තය පුරා

මා එක්ක සක්මන් කරන

ආදරණීය උණුසුම නුඹය,

සවන්පත් පුරා නිබදවම

රැව්පිළිරැව් නගන

ආදරණීය ආමන්තුනය නුඹය,

සහසක් ආලෝකයන් මැද

මට ආලෝකය දෙන

තාරකාව නුඹය,

සාංසාරික මතු හැම භවයකදීම

මා පතන
මගේ ආදරය නුඹය...........................
                 
                      

                                     

                                 

වෙන්වෙමු අපි ඉතිං

හමුනොවුන තැනකදී ආයෙමත්

අපි හමුවෙමුද පෙර සේම

කදුලු පිසදා සිනාසෙමුද  සිත්සේ

අපි පෙර සේ,

දොඩමලු වෙමුද ආයෙත්

දෙනෙත් වලින් පවා,

මද පවනටත් රහසේ

මුව සිම්බ මතකයක

හිත රිදවන අතීතය

කඩා විසුරැවා ගගන තලය මත

දෑගිලි පටලා හිද

මොහොතක් පෙරසේ.............

වෙන්වෙමු අපි ඉතිං

හමු නොවන්නට කිසිදාක මේ සසරේ

            

සිනා පිපෙනා මේ වසන්තය

 “ඔයාට මතකද මාව මුලින්ම දැකපු දවස”

“හාපෝ...... එදා ඔයාව නොදැක්කා නම් හොදයි කියල මට දැන් හිතෙනව” මං ඇයව කේන්ති ගැස්සවීමේ වුවමනාවටම කීවෙමි.

“ෂික් අපරාදෙ ඔයා මාව නොදැක්ක නම්මට වෙන ලස්සන ෂෝයි කොල්ලෙක් එක්ක යාලු වෙන්න තිබුන.”

“දැනුත් කමක් නෑ ඕන නම් වෙන ෂෝයි කොල්ලෙක් එක්ක යාලු වෙන්න. “

“හා ඒක හොදයි මාත් කැමතතියි.අපි දෙන්නා මේ affair එක නවත්තමු. මං වෙන කොල්ලෙක් හොයා ගන්නම්.”

“මතක ඇතුව ෂෝයි කොල්ලෙක්වම හොයා ගන්න හොදේ.”

“අහන්නකෝ.......”

“ ඇයි මොකෝ........”

“අනේ ඇයි මේ නපුරැ විදියට කතා කරන්නෙ?”

“එහෙම තමයි දැන් ඉදන්”

“එහෙම බෑ ආදරෙන් කතා කරන්නකො අනේ”

“මමත් හොද ලස්සන කෙල්ලෙක් හොයා ගන්න “

“මොකක්?”

“ඔවු ඇයි”

“ඇත්තටම ඔයා වෙන කෙල්ලෙල් එක්ක යාලු වෙනවද?”

“ඔව් මාත් ෂෝයි ලස්සන කෙල්ලෙක් එක්ක යාලු වෙනව”

 “එපා”

“ඇයි එපා කියන්නෙ අපි දැන් affair එක නවත්තලනෙ තියෙන්නෙ, මං මට ඕන දෙයක් කරනව හරිද”

“බෑ… බෑ… බෑ............ඔයාට බෑ වෙන කෙල්ලෙක්ට ආදරේ කරන්න “

“කවුද කියන්නෙ බෑ කියල මට පුලුවන්”

“ඒ වුනාට වෙන කෙල්ලෙක්ට බෑ මං තරම්  ඔයාට ආදරේ කරන්න නේද?”

“පුලුවන් වේවි, මට දැන් කවුරැත් ආදරේ නෑ නේ ඉතිං දැන්”

“නෑ මං ආදරෙයි ගෙඩාරියක්” ඇය මගේ උරහිසට ඇගේ කම්මුලක් හේත්තු කරගෙන කීවාය.  

“බොරැ කියන් නැතුව ඉන්න”

“බොරැ නෙවෙයි මට ඔයාව ඕන, මං ඔයාට ආදරෙයි”

“මං දැන් ඔයාගෙ බොරැ වලට රැවටෙන් නෑ හරිද?”

“නෑ නෑ ඇත්තමයි අනේ............මං ගෙඩා......රියක් ඔයාට විතරමයි ආදරේ”

“එහෙනම් මාත් ටිකක් විතර ආදරෙයිලු”

“මං මෙච්චරක් ආදරෙයි. ඔයා කොච්චරක් විතර ආදරෙයිද කියන්නකො”  ඇය පොඩි එකෙක් මෙන් දෑත් විහිදා මට ආදරේ තරම පෙන්වා කීවාය.

“මං කිවුවනෙ මං ටිකයි ආදරේ”

 “අයියෝ........ ඇයි ටිකක් විතරක්”

“මේ ටික මදියි නම් අර ඔයාගෙ ෂෝයි කොල්ල ලගට”

“නපුරා , ඔයා හරි නපුරැ වෙලා දැන්” ඇය දෙනෙත් වල කදුලු පුරවාගෙන කීවාය.

 “මේ අහන්නකො ඔයාට වෙන කෙනෙක් හම්බෙයිද මං තරම් ආදරේ” ඇය මා දෙසට හිස ඇල කර එය ඇසු ආකාරයට මට ඇයව තුරැලට ගෙන සිපගන්නට සිත්විය.

“නෑ ආයිත් කවදාවත් හම්බෙන්නෙ නෑ”

“කවදාවත් හම්බවෙන්නතු එපා” ඇය මුවෙහි හීනියට මතුවුන සිනහවක්ද සමගින් කීවාය.

සිනා පිපෙනා මේ වසන්තය

නෙලා දෝතින් මලක් සේ

මගේ ලොව වෙත  ඔබයි ගෙන ආවේ

සිනාසී……….

ඔබයි ගෙන ආවේ

වසන්තය

මලක් සේ

නිබද සුවදයි ඔබ නිසා මට

ගමනතින් හමනා පවන සිහිලැල්

ගම් දොරින් පිටමන් නොවේවා

නැවුම් සුහුඹල් යෞවනේ හසරැල්

සිනා පිපෙනා මේ වසන්තය

නෙලා දෝතින් මලක් සේ

මගේ ලොව වෙත  ඔබයි ගෙන ආවේ

සිනාසී……….

ඔබයි ගෙන ආවේ

වසන්තය

මලක් සේ

නිසල සිතුවිලි සසල තුරැලිය

අර තනිවෙමි ඔබ නිසා සතුටින්

අහස සමුදුර වැලද සැනසෙන

තැනක සගවමි හද සෙනේ සුසුමින්

සිනා පිපෙනා මේ වසන්තය

නෙලා දෝතින් මලක් සේ

මගේ ලොව වෙත  ඔබයි ගෙන ආවේ

සිනාසී……….

ඔබයි ගෙන ආවේ

වසන්තය

මලක් සේ

ගායනය :  සමිතා මුදුන්කොටුව සහ ලක්ෂ්මන් විඡේසේකර 

                               

සමනල වැව පුරවන්නට

“ඔයා ඇයි මට කියන්නෙ නැත්තෙ ඔය කියවිල්ල නතර කර ගන්න කියලා “

“ඇයි දැන් මං එහෙම කියන්න ඕන”

“ඔයා ට කරදර නැද්ද මෙහෙම කියවනකොට, වැඩක් කර ගන්නත් බෑ නේ”

ඇය මුහුණ ඇල කරමින් කී ආකාරයට මට ආදරේ සිතුනි.

“ඔව්  මට කරදරයි නම් තමයි ඒත් මොනව කරන්නද ඉතිං” මා එසේ කී විගසම ඇගේ මුහුණ අදුරැ විය.

“ඇත්තටම කරදරයිද?”

“ හරිනෙ දැන් ඕකනෙ අහගන්න ඕන වෙලා තිබුනෙ?”

“මං තරහයි”

“හාපෝ........ ලොකු දෙයක් එ‍තකොටවත් ඔය කට වහගෙන ඉදීවි නෙ?”

“හිතාගෙන ඇති මං කතා නොකර ඉදීවි කියල නේද? ඉන්නවකො මං කරදරම කරනවා”

ඇය ආයෙත් කියවන්නට පටන් ගනී. තොරතෝංචියක් නැතිව, හැම වෙලාවෙම කියවන ඇගේ කතාවට මං ආදරේය.නැවතිල්ලක් නැතිව දෙනත් වලින් පවා දොඩමලු වෙමින් කියවන ඇගේ කට රිදෙන්නේ නැද්ද කියා, විටෙක මට පුදුම සිතේ. සමහර විටෙක ඇගේ කතාව මට කරදරයකි , මන්ද මට මගේ ලොවෙහි නිදහසේ එක තත්පරයක්වත් තනි වන්නට ඇගේ ඒ කතාව මට ඉඩ නොදෙන නිසාය. නමුදු කිරිල්ලියක් මෙන් කියවන ඇයට මං ආදරේ කරමි.

එක මොහොතකදී කෙටිම කෙටි නිහඩතාවයක් ඇතිවු නිසා මා හිස ඔසවා ඈ දෙස බැලුවෙමි. ඈ දිලිසෙන ඇස් වලින් මා දෙස නෙත් නොපියා බලා සිටියි

“මේ මොකද මේ, මොකෝ වුනේ එකපාරටම?”

“මට ආදරේ හිතුනා“

“කාටද?“

“වෙන කාටද  ඔය මෝඩ කොල්ලට තමයි “

“ඒ මොකද ඒ එක පාරටම..............“

“මං දන් නෑ.............“

“ඒ වුනාට මම ආදරේ නෑ නෙ ඉතිං“

“කමක් නෑ මං ආදරෙයි නේ ඒ ඇති“

“ඒ ඇති ද?“

“නපුරා......  නපුරා............... ඔයා නරකයි“

මම ඇගේ මට හුරැපුරැදු මේ කතාවට කැමතිය. දවසට දෙතුන් වතාවක්ම ඇගේ මුවින් මේ වචන පිට නොවුනොත් එය පුදුමයකි.

“මට ටෙඩී බෙයා කෙනෙක් ඇදල දෙනවද?”

“ඒ මොකටද?” මා පුදුමයෙන් මෙන් ඇසුවේ, මේ තරම් වැඩ අතරතුර මේ කෙල්ලටත් හිතෙන දේවල් යැයි සිතමින්ය.

“මට ඕන නිසා” පුංචි කෙල්ලක් මෙන් හුරතලෙන් ඇය කියද්දී මට ඈ තුරැල් තර ගන්නට සිතුණි.

“ඇදල දෙනවද? අනේ හා කියල කියන්නකෝ.......”

“අදම ඕනද?”

“අද බෑ නේද? වැඩ ගොඩයි නේ අද ඔයාට”

“මං වෙන දවසක මේ වැඩ ටික ඉවර වුනාම  ඇදල දෙන්නම්, කමක් නෑ නේද”

“හා....... කමක් නෑ”

“තරහ නෑ නේද?”

“නෑ ඔයා පවු මේ දවස්වල වැඩ ගොඩයිනෙ ඔයාට “

මට ඈ ගැන දුක සිතුණි. එකම එක ටොෆියක් තරමකවත් යමක් මගෙන් ඉල්ලා නැති ඈ මගෙන් ඉල්ලූ එකම දෙය මේ ටෙඩී බෙයා පමණකි.නමුදු අද වන තුරැම මට ඇගේ ටෙඩී බෙයා ව ඇද දීමට නොහැකි විය.

සමනල වැව පුරවන්නට

බෙලිහුල් ඔය ගලා ඇවිත්

ආදර කදු තරනය කර

දෙහදක් අද වෙන්ව ගිහින්

සුවද හදේ රදවලා යන්න ගිහිල්ලා //

පහන් තරැව පායා විත්

ඔබ එන බව පවසන විට //

සරසවියේ රෑනින් ඔබ ඉගිල ගිහිල්ලා

සුවද හදේ රදවලා යන්න ගිහිල්ලා //

පෙර දින අප හමු වූ තැන නටබුන් පමණකි කදුලක//

කදු අ‍තරේ වළා රොදක ඔබ සැගවීලා

සුවද හදේ රදවලා යන්න ගිහිල්ලා//

සමනල වැව පුරවන්නට

බෙලිහුල් ඔය ගලා ඇවිත්

ආදර කදු තරනය කර

දෙහදක් අද වෙන්ව ගිහින්

සුවද හදේ රදවලා යන්න ගිහිල්ලා //

ගායනය : කරැණාරත්න දිවුල්ගනේ

පද රචනය : ඉන්දුසිරි සුරවීර

තනුව : කරැණාරත්න දිවුල්ගනේ

                                  

රෑ සමනළියකගේ ඉකිබිදුම

පයෝධර කෑගසා ඉල්ලුවේ නැත

නුඹේ ස්පර්ශය

හදවත නොනිතිව

කෙදිරි ගා  ඉල්ලුවේ

ආදරය ම පමණි,

නමුදු

හැම පිරිමි ආත්මයකටම

අවැසි වුයේ

මගේ ලැම පමනක් වු සද

කවුරැ දෙන්න ද

මගේ හිරි වැටුන හිත

උණුසුම් කරන්නට තරම්

ආදරයක්

                 

ආදරය ඔබ ය

අනාරාධිත ආරාධනාවක

නෙත් සිලු ඇවිල වු

නෙත් කැල්ම ඔබ ය,

සීමා මායිම් ඉක්මවා ගිය

හදෙහි නීතියට යටත්ව

මගේ හිත ස්පර්ශ කළ

ආදරය ඔබ ය,

අවශේශීත අංශුමාතී හැගීමක

නිරුපද්‍රිත මතකය නුඹ ය

යාවත්කාලීන නොවූ බැදීමක

නිද්‍රාසන්න නාමය නුඹ ය

චිත්ත සන්තානයේ

අනුපමේය ආදරයකින්

මටද අහිමි

මගේ අඩවන් වූ හද කවුලුවෙන්

අදත් අයිතිය විමසන

ආදරණීය මිනිසා නුඹ ය