සින්ඩරෙල්ලා

මගේ ඡීවිතයේ

ආදරය වන්නට

නුඹ එනවාද

ස්වයංවරයට

සින්ඩරෙල්ලා

                       

හුස්ම ගන්න නුබ ආයෙත්

පන ගැහෙන

මගේ හුස්ම

පිබිමි මම

නුබේ දෙතොලට

ආයෙත් හිනා වෙනවානම්

පෙරදා මෙන්

නූපන් පුතුට

බොද වුන නියෝන් එළි යට

මා හෙව්වා ඡීවිතය

උ‍ඹේ තාත්තගෙන්,

හරි අපූරැවට මං දැක්කා

කළු කරපු වීදුරැ අතරින්

කොළඹ ලස්සන,

මං මැව්වා මුදු හීන

තෙතබරිත ඇදුම් පිටින්ම

හීතලව ගිය

මගේ හිත

සැනෙකින් උණුසුම් වී ගියා

උඹේ ම ලේ දුවන ඒ පපුව මත දී,

පුතේ මට උඹව දුන්නා

තියාගන්නම

උඹේ තාත්තගෙන් මං හෙව්ව ආදරේට

ආදරය

මටත් හොරෙන් නුඹ ව හොයන මගේ දෙනෙත්

මට නොදැනෙන්න

මා විමසන නු‍‍ඹේ නෙත්

අදත්,

මගකදී පැටළුනා

නුඹේ නෙත් කැළුම් අබියස

ලැඡ්ඡාවෙන් අහක බැලූ

මගේ නෙත්,

අපිට හොරෙන් දොඩමළුවන

අපේ නෙත්

මට නොතේරෙන

නුඹේ දෙනෙත් මට පවසන රහසද

ආදරය

        

සෙනෙහෙබර පැතුම නුඹ

දෙනෙත් පිරැන  හසරැල් අතර

මගේ සිහින සිත්තමි කල

නුඹේ සෙනෙහස් කවිය

අනන්තය  තෙක්

ඇවිද ගිය හීනයක

මගේ උත්තරීතර ප්‍රේමයේ

සෙනෙහෙබර පැතුම නුඹ

සද එළිය ඇති රැයක

මගේ දෑස් මත

නුඹේ දෑස් තබා

කෙදිරෑ නුඹේ ආදරය