රෑ සමනළියකගේ ඉකිබිදුම

පයෝධර කෑගසා ඉල්ලුවේ නැත

නුඹේ ස්පර්ශය

හදවත නොනිතිව

කෙදිරි ගා  ඉල්ලුවේ

ආදරය ම පමණි,

නමුදු

හැම පිරිමි ආත්මයකටම

අවැසි වුයේ

මගේ ලැම පමනක් වු සද

කවුරැ දෙන්න ද

මගේ හිරි වැටුන හිත

උණුසුම් කරන්නට තරම්

ආදරයක්

                 

ආදරය ඔබ ය

අනාරාධිත ආරාධනාවක

නෙත් සිලු ඇවිල වු

නෙත් කැල්ම ඔබ ය,

සීමා මායිම් ඉක්මවා ගිය

හදෙහි නීතියට යටත්ව

මගේ හිත ස්පර්ශ කළ

ආදරය ඔබ ය,

අවශේශීත අංශුමාතී හැගීමක

නිරුපද්‍රිත මතකය නුඹ ය

යාවත්කාලීන නොවූ බැදීමක

නිද්‍රාසන්න නාමය නුඹ ය

චිත්ත සන්තානයේ

අනුපමේය ආදරයකින්

මටද අහිමි

මගේ අඩවන් වූ හද කවුලුවෙන්

අදත් අයිතිය විමසන

ආදරණීය මිනිසා නුඹ ය

                 

                                          

මම ඔයාට ආදරේ කරාට

අයිති කරගන්න බැරි බව දැන දැනම

මම ඔයාට ආදරේ කරාට,

වෙන හිතකට

ඔයාව අයිති කරගන්න කිව්වට

තවත් හිතක් ළග

ඔයා නැවතුන වෙලේ

නිහඩ වෙලා

දැනෙන් නෑ වගේ හිටියට,

ඔයාට නොපෙනුනාට

මගේ හිතේ ගැඹුරැම තැන

ඔයා වෙනුවෙන් වැළපෙනවා